scootbelevenissen-2.jpg

 Ex woonwagenbewoners

ww6    ww5

Komend vanuit Vledder en bij het viaduct zie ik een paard in een omheind stukje grasland. De omheining bestond uit een rood wit geblokt lint, zoals de politie gebruikt, tussen vier stalen pennen gespannen.  Een vreemde plaats dacht ik, zo grenzend aan de drukke weg. Toen ik stil stond en de zaak eens in ogenschouw nam zag ik veel verder een woonwagen en een man daarnaast zittend. Hij zat daar, zo leek het mij, gezellig in het zonnetje en was fanatiek bezig met iets. Direct dacht ik, een paard, een woonwagen en een man, daar is vast een leuk verhaal van te maken. Na enig omrijden naderde ik de ruimte waar de wagen stond. Ik zag de man zitten tussen allerlei rommel en wenste hem een goede middag. Ik zei: " U zit hier lekker in het zonnetje. Ik reed net aan de overkant en dacht, wat is die man daar aan het doen" Hij wenste mij ook een goede middag en vertelde het leuk te vinden dat ik belangstelling toonde. Hij repareerde een deurklink van zijn wagen. Daar ik de woonwagen prachtig vond en op mijn manier nieuwsgierig werd naar van alles, was het ijs helemaal gebroken.

De man vertelde: "Het lijkt erop dat u belangstelling heeft voor mijn woonwagen. Wij, mijn vrouw en ik, zijn de hele zomer op pad. Het paard dat daar staat hebben wij al jaren en trekt ons al heel wat zomers rond naar en door verschillende plaatsen. Als het winter wordt gaan wij naar ons huisje in Vriezenveen om te overwinteren. Ik doe daar het nodige onderhoud. Ach meneer, wij zijn stapelgek op die wagen en hebben er tot een paar jaar geleden altijd in gewoond. Op een trektocht zoals deze gaan wij altijd terug naar plaatsen uit het verleden".

ww3   ww1

Ik luisterde geïnteresseerd en de vrouw werd er bijgehaald. Zij zei me vriendelijk goedendag en nodigde me uit voor een kopje koffie en om de wagen eens van binnen te bekijken.  Daar ik haar zei, me wat moeilijk te bewegen, hebben deze oudere mensen me geholpen. Na wat getrek en gezucht via een lastig trapje zat ik even later in een met rode pluche bekleed stoeltje. Geweldig, een kacheltje en kookgelegenheid. Een kastje met wat boeken e.d. Het was er zoals ik kon beoordelen, brandschoon. De slaapkamer werd getoond met een keurig opgemaakt tweepersoonsbed. De vrouw zette koffie en al snel zat ik met een kop en een groot stuk koek voor m'n neus. Mensen die mij kennen weten dat ik nooit voor een GROOT stuk koek zal kiezen. Als de foto's worden bekeken dan is al snel te begrijpen dat ik nogal onder de indruk was van deze prachtige wagen met veel houtsnijwerk. Aardig is nog te vermelden dat deze wagen en mensen te zien waren in het tv-programma. Van Gewest tot Gewest. Deze aardige en gastvrije mensen zal ik mij blijven herinneren

ww4   ww2

Terug naar scootbelevenis