Man met vetbult
In deze prachtige omgeving zag ik in de verte een man zitten op een markeringssteen aan de kant van de weg. Toen ik vlakbij was maakte ik een algemene opmerking over het weer en de mooie omgeving. De jongeman, leek eerst niet te reageren, wat ik kon afleiden door de houding die hij aannam; licht voorovergebogen, met een hand zijn voorhoofd bedekkend en door de vingers naar mij glurend.
Ik zei: "Je zit er niet erg vrolijk bij op deze mooie middag?"
"Ik moet geholpen worden. Ze moeten een vetbult bij me weghalen en ik zie heel erg tegen deze operatie op, omdat er altijd een risico is dat er iets misgaat," zei de duidelijk erg angstige jongeman. Het leek erop dat ik de bult niet mocht zien omdat de jongeman zijn hand voor het licht gebogen hoofd hield.
Omdat het gesprek zich in algemene zin ontwikkelde, zag ik na enige tijd de te verwijderen vetknobbel. Omdat hij nogal afgeleid was door het gesprek met mij, werd de knobbel vergeten. Ik maakte hem nog angstiger door op te merken dat de bult wel goed zichtbaar en het voor een chirurg appeltje eitje is om zoiets te verwijderen.
Omdat ik hem beter leerde kennen kwam ik er bij een andere ontmoeting achter dat de operatie goed was gelukt. Dit zag ik omdat er geen hand meer werd gebruikt en hij mij frank en vrij tegemoet trad. Omdat ik hem bijna wekelijks ontmoette op een vrij eenzame en rustige weg vroeg ik hem of hier een reden voor was. Hij vertelde:" Ik ben bang voor honden die je zomaar bespringen en daar bij De Eese heb je wel drie van die krengen". Zo dat was duidelijk. Hij liep elke dag deze route en vond dit nodig om in beweging te blijven.