Echtpaar uit Noordholand
In de buurt van De Eese zag ik een paar mensen geïnteresseerd staan kijken naar iets achter een prachtige beukenhaag.: " En, wat is daar te zien?" vroeg ik. De man keek de vrouw aan en zei: " Hebben wij elkaar al niet eens eerder ontmoet meneer Harwig?" Ik keek goed en hoewel wij elkaar ruim een jaar geleden hadden ontmoet kon ik dit bevestigen. Dat deze mensen mijn naam nog kenden vond ik heel bijzonder en gaf me een bepaald gevoel
Ja, alweer anderhalf jaar geleden ontmoette ik hen bij een vakantiehuis in de buurt, waar zij samen met hun volwassen kinderen en kleinkinderen een huwelijksfeest vierden Ik herinnerde mij van toen dat er zich al snel een geanimeerd gesprek ontwikkelde met deze sympathieke mensen.
Daar ik in die buurt zwerfvuil opruim kwam dit ter sprake. Ze vonden het geweldig dat ik dit deed en vroegen mij waarom ik in een rolstoel zat en hoe ik tot zoiets was gekomen. Ik vertelde hen toen dat ik voor mijn gevoel op deze manier iets terug doe voor de samenleving. Ik maak mij nog nuttig en ben dienstbaar aan die samenleving. Ook al vinden veel mensen dat je een gaatje in je hoofd hebt als je dat voor niets doet blijf ik dit fijn volhouden zolang dat met ms gaat. Mensen ontmoeten en daardoor het gevoel hebben en krijgen dat je nog midden in de samenleving staat is precies de reden. Ieder jaa , eind december, wordt ik trouwens uitgenodigd met de vrijwilligers, door de Gemeente voor een heerlijke stamppot maaltijd als een blijk van waardering. Dus....
Daar ik het echtpaar uit Middenmeer op 18 juni jl. weer in de buurt van Steenwijk tegen kwam, wil ik hier nog graag een paar woorden aan wijden .Goed en wel terug van een heerlijke vakantie in Lauwersoog rijd ik weer vrolijk rond op bekend terrein. Soms zoek ik nog een route die onbekend is en ook op deze bewuste dag deed ik dit. In het weekeind dacht ik nog aan deze mensen en de fijne gesprekken die ik met hen had. Ja echt, dit is de derde keer dat ik hen ontmoet. Zo maar op een maandag en wat bijzonder. zij waren toch weer neergestreken op een camping in de prachtige omgeving. je denkt weer thuisgekomen als ik en hoe is het mogelijk. Daar ik graag contact houd zijn nu e en ander adres uitgewisseld. Op naar de vierde keer, ik schrijf er bij DV gelet op de aard van onze ontmoetingen.
Vervolg: En niet te geloven op een mooie dag in juli 2013 ontving ik een email met de mededeling dat dit vriendelijke echtpaar er weer was en wel op een camping in de buurt. We hebben een afspraak gemaakt en zij kwamen op de fiets bij ons op de koffie. Na een gezellige morgen vervolgden zij hun vakantie in onze prachtige gemeente.
